Duże znaczenie dla problematyki wyceny wartości znaku towarowego, ma indywidualna interpretacja podatkowa z 13 maja 2016 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach. Jest w niej rozpatrywana amortyzacja znaku towarowego w oparciu o krajowe przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W odpowiedzi na pytanie wnioskodawcy, który w formie darowizny otrzymał od swojego ojca prawo do zarejestrowanego w OHIM znaku towarowego, Izba Skarbowa w Katowicach stwierdziła, że taki znak podlega analogicznej ochronie do tej, którą zapewniają krajowe unormowania zawarte w ustawie Prawo własności przemysłowej.
Takie ujęcie jest wyrazem multicentryczności polskiego systemu prawa, gdzie prawo krajowe współistnieje z uregulowaniami unijnymi. W związku z powyższym, znak towarowy na który wydano prawo ochronne decyzją europejskiego Urzędu Harmonizacji Rynku Wewnętrznego, podobnie jak ten objęty ochroną polskiego Urzędu Patentowego, mieści się w określonej przez art. 22b ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f., kategorii praw podlegających amortyzacji z tym zastrzeżeniem, że tak jak inne prawa wskazane w tym artykule, spełnia łącznie określone warunki.
Po pierwsze, prawo do znaku towarowego musi zostać nabyte przez podatnika od podmiotu trzeciego (np. w drodze umowy sprzedaży lub darowizny), bowiem wartości niematerialne i prawne wytworzone we własnym zakresie, nie podlegają amortyzacji. Dodatkowo prawo to musi nadawać się do gospodarczego wykorzystania w działalności podatnika już w dniu jego nabycia, a przewidywany okres jego używania musi być dłuższy niż rok.
Co ważne, amortyzacja znaku towarowego dotyczy prawa do znaku, a prawo to powstaje dopiero w wyniku decyzji odpowiedniego organu administracji. W konsekwencji, tego rodzaju optymalizacja podatkowa jest w istocie amortyzacją prawa do znaku towarowego i to prawa już istniejącego w momencie nabycia go przez przedsiębiorcę od osoby trzeciej.
Istotną kwestią jest również wycena marki, gdyż od jej wartości uzależniona jest wysokość odpisów amortyzacyjnych. Rzetelne przeprowadzenie wyceny znaku towarowego jest skomplikowane i każdorazowo wymaga odpowiedniego doboru instrumentów do indywidualnej sytuacji. Dodatkową trudność stanowią niejasne przepisy i braki legislacyjne.
Prawidłowe ustalenie wartości znaku towarowego ma duże znaczenie przy nieodpłatnym jego nabyciu, w szczególności w drodze darowizny lub w wyniku dziedziczenia. O ile w przypadku nabycia odpłatnego wartość początkową stanowi cena nabycia, to w tej drugiej sytuacji podatnik sam powinien wskazać wartość początkową prawa do znaku towarowego, jednak w wysokości nie wyższej niż jego wartość rynkowa.
Omawiana interpretacja, choć z formalnego punktu widzenia ma znaczenie tylko dla wnioskodawcy, to w praktyce stanowi cenną wskazówkę ułatwiającą poruszanie się w gąszczu przepisów prawa podatkowego oraz jest argumentem w zakresie wykładni przepisów prawa dla podatników znajdujących się w podobnej do wnioskodawcy sytuacji.
